Suchergebnisse

This paper claims that education in Serbia, shaped under strong outside influence of politics, as often as not, pays the price of social prominence and aristocratic spirit in decline. The investigation then goes on to investigate the assumptions underlying modern upbringing, also dealing with pedagogic skills and traits of contemporary educational style. It ends with the conclusion that a contemporary educator should be as close as possible to real life. He should be a committed alchemist of the future. ; U radu se govori da snažno oblikovano spolja, pretežno iz sveta politike,vaspitanje u Srbiji, suštinski, plaća ponekad ceh društvene isturenosti i aristokratskog duha u propadanju. Potom se razmatraju pretpostavljena pravila modernosti u vaspitanju. Govori se o vaspitačkim veštinama i svojstvima savremenog obrazovnog stila. Najzad, zaključuje se da savremeni vaspitač treba da je što bliži stvarnom životu. Kao posvećeni alhemičar budućnosti.

This text is about manipulation with words, the use and misuse of the public speaking, numerous eristic challenges for the media which imply that the world of political and media simulation is commonly understood as a form of verbal violence. Communication is determined with that kind of verbal (mis)use. Therefore it is reasonable to question political speech as it is and its' position on the media scenery. Eristic system is obviously established by means of manipulation, and not creativity. Ethics is far behind. Different ways of political propaganda promote wanted, and not needed public values. . ; U tekstu se govori o sve češćoj manipulaciji rečima, upotrebi i zloupotrebi javnoga govora, brojnim erističkim medijskim izazovima koji upućuju na to da se život u svetu političkih i medijskih simulacija neophodno doživljava i kao svojevrsno verbalno nasilje. Komunikativni odnosi pretežno su određeni tim predstavama. Neminovno se, otuda, postavlja pitanje političkoga govora i njegovog položaja na medijskoj sceni. Vidljivo se uspostavlja svojevrsni eristički sistem kome je bliža manipulacija od kreativnosti. Etika se, često, ostavlja po strani. Različitim vidovima političke propagande promovišu se ciljane, a ne poželjne vrednosti. .

Having a vibrant media scene is a necessary prerequisite of human development and good governance. Media, as main promoters of economic, but also cultural and thereby overall humanistic values, have to involve permanently in the process of cooperation. How much the contemporary journalism, orientated rather towards the commercialization of life in general, sensationalism and creating wrong criteria of social, accepts or refuses such a role? In media communication, however, the old patterns of misuse of the media and their freedom have not been exterminated. The paper deals with a substantial analysis of moral relativism and media socialization. The solution is not to complain and criticize. We have to admit that the audience of the media users is changing nowadays. The journalism is changing, too. The solution is not to look for the social responsibility of journalism, but of the owners as well. The solution can be found only if they look for it together, following democracy and the development of new media profile, which finds the profit in truth, prosperity and social responsibility. ; Novinar-manirista i nema sopstvenih namera. Odriče se čina stvaralaštva u novinarstvu. Stvaralaštvo zamenjuje fraziranjem. Kloni se svoje mašte. Ponavljanje shema, klišea, šablona jeste intelektualna ravan po kojoj se najčešće kreće. Jezikom se samo ublažavaju stvarne napetosti i lakira stvarnost, u crno ili belo, svejedno. Njegovo nezadovoljstvo postaje groteskno parcijalno kretanje prema lažnim ukrasima. Umesto da se naoruža mudrošću i strpljenjem, novinar se survava u klišetizirane meandre jezika i sa patetičnom upornošću ne suočava se sa pravim problemima. Novinar kao da ne vidi dobro, pa i jezik prilagođava upornom slepilu uvećavajući eufemistička čvorišta svoga jezika. On, najčešće, samo aludira na stvari, ali ih ne čini vidljivim. On traga, ali ređe nalazi. Sumnja, ali ne otkriva do kraja. Deluje po principu istovetnosti, menjajući malo prostor oko sebe. Princip sličnost je njegov trajni poetički moto. Novinar-manirista svuda vidi sličnosti i znake istovetnosti. Za njega sve pojave liče pomalo jedna na drugu. Teško uviđa zapretane veze među stvarima.

There is a thesis in work that we can recognize a person that has adopted main places of globalization, in the first place, by the language that person uses. However, that is something that is not as obvious as need that some persons, even some media, to be presented differently and more modern than they really are. General place of globalization is, therefore, continuous and force-implemented modernization. ; U radu se razmatraju brojni retorički toposi govora u skupštini. Reč je o posebnoj teatralizaciji govora. Razmatraju se, takođe, primenjena eristička lukavstva kao i primenjeni etički kodeks. Reč je o posebnoj trgovini rečima.

Today, one can speak more about how reality shows are made and how they are maintained, about their chameleon perspective and their own view inwards and outwards. And it is only there that an answer to the question of where reality TV begins and where it can end can be sought. Reality TV involves a special creative uncertainty and a certain moral decay. Reality shows also involve a matter of choice: who will participate, how will they react, who will watch and evaluate the reality of the reality show and the conditions that have led to it? In reality programmes, things are always viewed from the reduced and stripped point of view of the organizer. Have fun and make money. If the rhetorical points of view that affect different perspectives of reality shows are properly considered, the effect is, in the end, always in the political field. ; U čije ime se odvija rijaliti? Kako gledaocu može biti zanimljivo netto što podseća na dramu, a nije drama; na film sa različitim žanrovskim oznakama, a nije film; na vodvilj, groteskni smehotres, vašarsku zabavu, a da se u tome ne nalazi gotovo nikakva estetska vrednost? Zašto su gledaocima uopšte potrebni takvi sadržaji? Šta se dešavau ljudskom iskustvu ako se svakodnevno bavi životima drugih (običnih i moguće je poznatih)? Hipoteza podrazumeva preispitivanje uticaja skrivenog političkog gledišta na rijaliti program i uticaja rijaliti programa na političko stanovište savremenog gledaoca. Rijalitijima se smišljeno prekida svakodnevni životni tok pojedinih ličnosti sa obećanjem da mogu da reše svoja materijalna pitanja i druga pitanja koja se, ponekad, doživljavaju kao "životna". Od izbora jelovnika do izbora vremena za "žurku", sve je unapred određeno. Uobičajeni tokovi se prekidaju i junaci počinju da se bave nečim drugim što malo ili nimalo zavisi od njihove volje. Ništa predviđeno ne pripada autentično njihovom životu, ali ipak postoje uporišne tačke u paralelnoj stvarnosti. Paralelna stvarnost zamenjuje političku, stvarnu. Na toj simulaciji se zasniva i nova poetika rijalitija. Sve je na simuliranoj "energiji" i "podgrevanju" emocija zasnovanih, najpre, na činjenici izdvajanja. Otuda je jedan od ključnih momenata odnos između nametnutih zadataka i tzv. opuštanja. Život se na taj način bitno siromaši i oduzima mu se pravi smisao iako se čini da je sve zanimljivo, na "posebnim zadacima", i puno smisla. Okvir tome daju namešteni aplauzi, izveštačeni smeh i isforsirane svađe. Umesto subjektima, osobe u rijalitiju se doživljavaju kao objekti pogodni za manipulaciju svake vrste, pa i medijsko-političku manipulaciju.

The paper explores Zoran Đinđić's political oratory by placing emphasis on the rhetorical and style analysis of certain speeches, as well as on the verbal and non-verbal aspects of communication. On the grounds of the theoretical model on the existence of dominant communication paradigms: authoritarian, democratic and liberal-democratic ones, his political speeches have been observed within the democratic paradigm of political communication. To a significant extent, our interest has been directed towards determining genre models and genre specificities of Đinđić's political speeches and also towards recognizing the most important political ideas in the context of general geopolitical, historical, cultural and social changes. By applying comparative rhetorical and style analysis to certain Đinđić's political speeches, we have singled out their common characteristics and described in more details the specificities of oratory procedures characteristic for this speaker. ; U radu se istražuje političko besedništvo Zorana Đinđića, uz stavljanje akcenta na retoričko-stilsku analizu pojedinih beseda, te na verbalne i neverbalne aspekte političke komunikacije. Njegove političke besede se, na osnovu teorijskog modela o postojanju dominantnih komunikacijskih paradigmi, posmatraju u okviru demokratske paradigme političkog komuniciranja. Naše interesovanje je jednim značajnim delom bilo usmereno i u pravcu određivanja žanrovskih modela i žanrovskih specifičnosti Đinđićevih političkih beseda, a potom i na uočavanje najvažnijih političkih ideja u kontekstu opštih geopolitičkih, istorijskih, kulturnih i socijalnih promena. Primenom komparativne stilsko-retoričke analize pojedinih političkih beseda Zorana Đinđića, izdvojili smo njihova zajednička obeležja i detaljnije opisali specifičnosti besedničkog postupka koje su karakteristične za ovog govornika.